Midnight Sun is een totaalspektakel ontstaan uit een inclusieve kunstopvatting. Het zou een film kunnen zijn van een ironische leerling van Hitchcock, met personages gecast door Almodovar, maar in een script van Tarantino.

Horrorhuis ? House of Wonders ? Piano, kroonluchter, bank, fauteuil ... in een bourgeois salon dat sterk doet denken aan de Club Silencio van David Lynch. Een prachtige, absurde en wrede mensheid gaat zich achter gesloten deuren te buiten aan al zijn uitspattingen : in een rollenspel waar alles is toegestaan maar waar de relationele regels ... streng zijn, wordt een man overgeleverd aan verleidelijke demonen.

Hoogvliegende circusartiesten, meesterlijke acteurs en dansers brengen een subtiel en vloeiend mechanisme op gang, helemaal in barokstijl, waar zich extravagante achtervolgingen afspelen die zo uit de stomme films lijken te komen, en waar het sombere oratorium verbijsterend sarcastisch is.

Sleept Midnight Sun ons in drie delen en drie kleuren - een wit werk, een rood werk, een zwart werk - mee in een parodie op het alchemistische mysterie ? De magie regeert in elk geval met zachte hand.