Geïnspireerd door een metafoor van Rainer Maria Rilke over de spirituele dimensie van poëzie en door de Kamer der gedachten van Thierry De Cordier, presenteert de tentoonstelling werken van een tiental hedendaagse kunstenaars rond het thema van het onzichtbare.

In de eerste plaats heeft de curator werken geselecteerd die een rechtstreekse band hebben met mythologie of het mystieke, zoals de tekeningen die Ricardo Brey onlangs gewijd heeft aan het Inferno van Dante. Een ander voorbeeld zijn de wassen relikwieën van schilder José Maria Sicilia, die pagina’s bevatten uit het manuscript van het Geestelijk Hooglied van de Spaanse mystieke dichter Johannes van het Kruis. Een ander thema dat bij diverse getoonde werken aan bod komt, is alchemie en de inherente zoektocht naar spiritualiteit door de transformatie van metalen. Zo zijn er de sculpturen van kunstenaar Daniel Turner, waarbij industriële machines tot vijlsel zijn herleid, of de sjamanistische schilderijen van Jean-Pierre Bertrand, waarvoor de schilder zijn pigmenten vermengd heeft met honing, zout of citroen. Door de presentatie van een wassen beeld van Mario Merz uit de collectie van het MAC’s, zijn de inzichten van Joseph Beuys en zijn utopie van de ‘terugkeer naar een herbetoverde natuur’ niet veraf. Hiervan getuigen ook de bijzondere ‘aquarellen-in-water’ van Sarkis. Deze Franse pionier was een van de eerste kunstenaars in zijn land die de revolutionaire aanpak van de Duitse kunstenaar ontdekte.

Kunstenaars die volledig begeesterd zijn door spiritualiteit, gaan ook aan de slag met de oorsprong van het beeld, zoals de iconen van Fabrice Samyn of de archetypes van Maurice Blaussyld.

Tot slot is het voor deze tentoonstelling niet meer dan evident om het onlosmakelijke verband te belichten tussen het zichtbare en het onzichtbare. De ‘clair-obscur’ landschappen van Jean-Marie Bytebier en de geschilderde films van Angel Vergara illustreren deze verbondenheid, die er al van oudsher is in de schilderkunst.