Anne Quefelec gebruikt graag een citaat van Schopenhauer om te omschrijven wat Mozarts werken voor pianosolo voor haar betekenen: ‘Het onuitsprekelijk intense van muziek waardoor ze als een volkomen vertrouwd en toch eeuwig ver paradijs aan ons voorbij trekt, zo volkomen begrijpelijk en toch zo onverklaarbaar is,…’ Deze werken stralen licht en vrijheid uit, maar ook vreugde en nostalgie. Deze dualiteit zit ook in Mozarts manier van afscheid nemen: ‘Lebewohl’, zegt hij, wat zoveel betekent als ‘Leef goed’.