De behoefte aan een bezinning die de rol van alle talen, hun overdracht en hun toe-eigening in de hedendaagse Europese samenlevingen in vraag stelt, is vandaag de dag essentieel, gezien de ontwikkelingen en zelfs de uitdagingen van een gemeenschappelijk Europees politiek project.

Identitaire en/of nationalistische terugtrekking; geschillen over de aard en de inzet van de Europese democratie en solidariteit; de opkomst van een veiligheidsbeleid; de overheersing van een bestuurlijk, neoliberaal en technocratisch bestuur... Het Europa van vandaag moet het hoofd bieden aan ongekende uitdagingen en aan interpretaties en ontvangsten van zijn geschiedenis op zijn minst contrasterend, zodat het idee van een gemeenschappelijk politiek project in twijfel wordt getrokken, en misschien wel wordt aangevochten of zelfs verzwakt.

De talen en de verschillende waarden die aan het leren ervan verbonden zijn, hebben van oudsher een sleutelrol gespeeld in de reflectie over en de opbouw van het Europese project. Het gebied van de talen wordt daarom in zijn project, geschiedenis, verantwoordelijkheden en doelstellingen, als onderzoeks- en interventiegebied op de proef gesteld, afhankelijk van de status van de betrokken talen, hun geografische en sociolinguïstische wortels, de verhalen en voorstellingen die ze overbrengen, hun modaliteiten en hun situatie van overdracht, toe-eigening en evaluatie.

De opbouw van het gemeenschappelijke impliceert dat men uitgaat van de heterogeniteit (en de mogelijke verschillen die dit met zich meebrengt) in verband met: de diversiteit van de ervaringen, de keuze van de waarden en de samenleving, de opvattingen over taal, de dynamiek van de interventie, de wensen van de (niet-)participatie. In ieder geval is het dit idee dat (ook) de kern van deze tijd vormt en waarover (ook) gedebatteerd zal worden.